برایان هوک : صادرات نفت رژیم ایران در ماه گذشته به بالاترین حد خود در ۶ سال اخیر رسید.
برایان هوک نماینده ویژه ایران در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ گفت:
صادرات نفت رژیم ایران در ماه گذشته به بالاترین حد خود در ۶ سال اخیر رسید.
درآمد نفتی رژیم ایران ماشین جنگی آن را تضمین می‌کند که خاورمیانه را از هم می‌پاشاند و از درآمدهای نفتی به شبه‌نظامیان در عراق، سوریه، لبنان، بحرین و یمن کمک مالی می‌رساند.
با وجودی که خاورمیانه در آستانه یک جنگ تمام‌عیار قرار دارد، بایدن از رژیم ایران می‌خواهد که برای از سرگیری مذاکرات بر سر توافق هسته‌ای به میز مذاکره بازگردد. رژیم ایران در حال حاضر به‌طور متوسط ۱.۵۶ میلیون بشکه در روز نفت خام صادر می‌کند.
برایان هوک خاطرنشان می‌کند صادرات نفت رژیم در سال ۲۰۱۸ (۱۳۹۷) از بیشترین حد خود یعنی ۲.۵ میلیون بشکه در روز به کمترین میزان ۷۰ هزار بشکه در آوریل ۲۰۲۰ (اردیبهشت ۱۳۹۹) کاهش یافت.
در آن سال، رژیم ایران هزینه‌های نظامی خود را ۲۸ درصد کاهش داد. شبه‌نظامیان تحت حمایت ایران در سراسر خاورمیانه به خبرنگاران گفتند که کمکهای تهران خشک شده است.
بازگرداندن بازدارندگی؛ با اعمال تحریم‌های موجود و با هدف صفر کردن صادرات نفت برای تامین‌کننده اصلی تروریسم در خاورمیانه محقق می‌شود.
ایلان برمن معاون ارشد شورای سیاست خارجی در آمریکا طی مقاله‌ای در نیوزویک سوم ماه می‌نوشت:
افشاگری اخیر واشنگتن فری بیکن نشان داد که از سال ۲۰۲۱، رژیم ایران ۹۰ میلیارد دلار از فروش غیرقانونی نفت به کشورهایی مانند چین و هند به دست آورده است که در این فرآیند خزانه‌های به‌شدت تخلیه شده دولت دوباره پر شده است. از نظر منطقه‌ای، رژیم ایران به‌دلیل واکنش نشان ندادن قاطع واشنگتن به‌خاطر متحدانش و علیه نیابتی های رژیم ایران، جری‌تر شده است.
در داخل ایران هم مقامات رژیم سرکوب داخلی را مضاعف کرده و یک طرح گسترده را برای اعمال محدودیت علیه زنان به اجرا گذاشته‌اند.
دلیل این معکوس شدن موقعیت چیست؟ تا حد زیادی می‌توان آن را به سیاست سهل گیرانه آمریکا نسبت داد. دولت بایدن از اولین روز روی کار آمدن خود، عقب‌نشینی از «فشار حداکثری» دوران ترامپ علیه ایران را - که با موفقیت بیش از ۹۵ درصد ذخایر جمهوری اسلامی را کاهش داده بود - به یک اولویت اصلی تبدیل کرد. در عوض، در پیروی از دولت اوباما، تیم بایدن سخت کوشیده است تا با آیت‌الله‌های ایران در نوعی سازش دیپلماتیک دوباره تعامل کند. نتیجه نهایی چیزی بوده است که برخی آن را سیاست «حداکثر تسلیم» در قبال تهران می‌نامند.